به گزارش مجله خبری نگار،پرخوری عصبی یک اختلال جدی خوردن است که میلیونها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار میدهد. این بیماری با دورههای مکرر پرخوری و به دنبال آن استفاده از راههایی برای پاکسازی مانند استفراغ عمدی، سوء مصرف ملین، یا ورزش بیش از حد مشخص میشود.
پرخوری عصبی در صورت عدم درمان میتواند باعث مشکلات سلامت جسمی و روانی طولانی مدت شود و بنابراین درک علل، علائم و گزینههای درمانی آن بسیار مهم است.
علت دقیق پرخوری عصبی ناشناخته است، اما تصور میشود که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و روانی باشد. در ادامه برخی از علل بروز پرخوری را قرار داده ایم.
• ژنتیک: شواهدی وجود دارد که نشان میدهد پرخوری عصبی ممکن است در خانوادهها وجود داشته باشد، که نشان میدهد ممکن است یک جزء ژنتیکی در این اختلال وجود داشته باشد.
• محیط: پرخوری عصبی در فرهنگهایی که ارزش زیادی برای لاغری و زیبایی قائل هستند، شایعتر است. قرار گرفتن در معرض این پیامها میتواند منجر به نارضایتی از بدن و تمرکز ناسالم بر وزن و ظاهر شود.
• عوامل روانی: افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب اعتماد به نفس پایین و تصویر بدنی ضعیفی دارند. آنها همچنین ممکن است در مقابله با استرس یا احساسات دشوار مشکل داشته باشند.
عوامل دیگری که ممکن است در ایجاد پرخوری عصبی نقش داشته باشند عبارتند از:
• رژیم گرفتن: افرادی که رژیم میگیرند بیشتر در معرض ابتلا به پرخوری عصبی هستند. این به این دلیل است که رژیم غذایی میتواند منجر به احساس گرسنگی و محرومیت شود که میتواند باعث پرخوری شود.
• تجارب تروماتیک: افرادی که آسیبهایی مانند سوء استفاده جنسی یا بی توجهی را تجربه کرده اند، بیشتر در معرض ابتلا به پرخوری عصبی هستند.
• سوء مصرف مواد: افرادی که الکل یا مواد مخدر مصرف میکنند نیز بیشتر در معرض ابتلا به بولیمیا عصبی هستند.
اگر نگران این هستید که شما یا کسی که میشناسید ممکن است به پرخوری عصبی مبتلا باشد، مهم است که به دنبال کمک باشید. پرخوری عصبی یک اختلال جدی است، اما میتوان آن را به طور موثر درمان کرد. با درمان مناسب، افراد مبتلا به پرخوری عصبی میتوانند بهبود یابند و زندگی سالم و رضایت بخشی داشته باشند.
علائم پرخوری عصبی میتواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما علائم رایج عبارتند از:
• دورههای مکرر پرخوری: پرخوری با خوردن مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه، معمولاً در یک دوره دو ساعته مشخص میشود. در طول یک دوره پرخوری، افراد ممکن است احساس کنند کنترلی ندارند و حتی زمانی که گرسنه نیستند غذا بخورند.
• رفتارهای جبرانی نامناسب: افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب از رفتارهای جبرانی نامناسب برای جلوگیری از افزایش وزن پس از یک دوره پرخوری استفاده میکنند. این رفتارها میتواند عواقب جدی برای سلامتی داشته باشد.
• اشتغال ذهنی به وزن و شکل: افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب درگیر وزن و شکل خود هستند. آنها ممکن است تصویر بدنی تحریف شده داشته باشند و ممکن است خود را دارای اضافه وزن ببینند، حتی زمانی که وزن مناسبی دارند.
پرخوری عصبی همچنین میتواند باعث تعدادی از علائم فیزیکی دیگر شود، از جمله:
• عدم تعادل الکترولیت: پرخوری عصبی میتواند منجر به عدم تعادل الکترولیت شود که میتواند باعث تعدادی از مشکلات سلامتی از جمله مشکلات قلبی، تشنج و حتی مرگ شود.
• کم آبی بدن: پرخوری عصبی همچنین میتواند منجر به کم آبی بدن شود که میتواند باعث علائمی مانند خستگی، سرگیجه و سردرد شود.
• آسیب به دندان ها: استفراغ عمدی میتواند به دندانها آسیب برساند و باعث فرسایش مینای دندان و پوسیدگی دندان شود.
• مشکلات روده ای: پرخوری عصبی همچنین میتواند باعث تعدادی از مشکلات روده مانند یبوست، اسهال و درد معده شود.
اگر شما یا شخصی که میشناسید هر یک از علائم پرخوری عصبی را تجربه میکند، مهم است که به دنبال کمک حرفهای باشید. پرخوری عصبی یک اختلال جدی است، اما میتوان آن را به طور موثر درمان کرد. با درمان مناسب، افراد مبتلا به پرخوری عصبی میتوانند بهبود یابند و زندگی سالم و رضایت بخشی داشته باشند.
تشخیص پرخوری عصبی توسط یک متخصص سلامت روان مانند روانپزشک یا روانشناس انجام میشود. تشخیص براساس معیارهایی است که در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-۵) منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا ارائه شده است.
پرخوری عصبی یک اختلال جدی در خوردن است که میتواند تأثیر قابل توجهی بر سلامت جسمی و روانی افراد داشته باشد. با این حال، این یک اختلال قابل درمان است و با درمان مناسب، افراد مبتلا به پرخوری عصبی میتوانند بهبود یابند و زندگی سالم و رضایت بخشی داشته باشند.
گزینههای درمانی مختلفی برای پرخوری عصبی وجود دارد و بهترین رویکرد بسته به نیازهای خاص فرد متفاوت خواهد بود. برخی از رایجترین گزینههای درمانی عبارتند از:
• روان درمانی: روان درمانی نوعی گفتار درمانی است که میتواند به افراد مبتلا به پرخوری عصبی کمک کند تا علل زمینهای اختلال خود را درک کنند و مکانیسمهای مقابلهای سالم تری ایجاد کنند. انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد که میتواند برای پرخوری عصبی موثر باشد، از جمله درمان شناختی-رفتاری (CBT)، درمان بین فردی (IPT) و درمان مبتنی بر خانواده.
• دارو درمانی: میتوان از داروها برای کمک به کاهش علائم پرخوری عصبی مانند افسردگی و اضطراب استفاده کرد. رایجترین داروهای تجویز شده برای پرخوری عصبی، مهارکنندههای انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، مانند فلوکستین (پروزاک) و سرترالین (زولوفت) هستند.
• مشاوره تغذیه: مشاوره تغذیه میتواند به افراد مبتلا به پرخوری عصبی کمک کند تا عادات غذایی سالمی ایجاد کنند و یاد بگیرند که چگونه وزن خود را به روشی سالم مدیریت کنند.
• گروههای حمایتی: گروههای حمایتی میتوانند به افراد مبتلا به پرخوری عصبی حس حمایت را ارائه دهند. آنها همچنین میتوانند به افراد کمک کنند تا از دیگرانی که در حال گذراندن شرایط مشابه هستند یاد بگیرند.
در برخی موارد، افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است برای درمان نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند. این معمولاً در صورتی انجام میشود که فرد عوارض پزشکی شدیدی را تجربه کند یا اگر به تنهایی قادر به حفظ وزن خود نباشد.
طول درمان پرخوری عصبی بسته به نیازهای خاص فرد متفاوت است. با این حال، اکثر افراد مبتلا به پرخوری عصبی برای دستیابی به بهبودی پایدار باید حداقل چندین ماه تحت درمان باشند.
اگر شما یا کسی که میشناسید با پرخوری عصبی دست و پنجه نرم میکند، مهم است که به دنبال کمک حرفهای باشید. با درمان مناسب، افراد مبتلا به پرخوری عصبی میتوانند بهبود یابند و زندگی سالم و رضایت بخشی داشته باشند.
چندین تصور غلط رایج در مورد پرخوری عصبی وجود دارد. این باورهای غلط میتواند منجر به سوء تفاهم در مورد این اختلال شود و میتواند مانع درمان و حمایت موثر برای افراد مبتلا به پرخوری عصبی شود. برخی از باورهای غلط رایج در مورد پرخوری عصبی عبارتند از:
• پرخوری عصبی یک انتخاب است: یکی از رایجترین تصورات غلط در مورد پرخوری عصبی این است که این یک انتخاب است یا اینکه افراد مبتلا به این اختلال به سادگی فاقد اراده هستند. در حقیقت، پرخوری عصبی یک اختلال جدی سلامت روان است که اغلب با طیف وسیعی از عوامل روانی، بیولوژیکی و محیطی مشخص میشود که در ایجاد آن نقش دارند.
• فقط زنان ممکن است به پرخوری عصبی مبتلا شوند: یکی دیگر از تصورات غلط رایج در مورد پرخوری عصبی این است که فقط زنان را مبتلا میکند. در حالی که این اختلال به طور نامتناسبی بر زنان تأثیر میگذارد، مردان نیز میتوانند به پرخوری عصبی مبتلا شوند. مهم است که بدانیم هر فردی، صرف نظر از جنسیت، ممکن است تحت تاثیر اختلالات خوردن قرار گیرد.
• تشخیص پرخوری عصبی آسان است: بسیاری از مردم بر این باورند که تشخیص پرخوری عصبی آسان است و افراد مبتلا به این اختلال همیشه دچار کمبود وزن خواهند بود. اما همیشه هم به این صورت نیست. افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است وزن بدن طبیعی یا حتی بالاتر از میانگین داشته باشند و ممکن است برای جبران پرخوری خود رفتارهای جبرانی مانند ورزش زیاد یا روزه گرفتن داشته باشند.
• پرخوری عصبی به اندازه بی اشتهایی عصبی جدی نیست: در حالی که بی اشتهایی عصبی اغلب به عنوان “جدی ترین” اختلال خوردن در نظر گرفته میشود، پرخوری عصبی همچنین میتواند عواقب جدی برای سلامت جسمی و روانی داشته باشد. افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است طیف وسیعی از مشکلات سلامت جسمی، از جمله مشکلات گوارشی، عدم تعادل الکترولیتها و مشکلات دندانی را تجربه کنند و این اختلال همچنین میتواند منجر به افسردگی، اضطراب و سایر مشکلات سلامت روان شود.
• پرخوری عصبی قابل درمان است: در حالی که این امکان برای افراد مبتلا به پرخوری عصبی وجود دارد که به بهبودی کامل برسند، این اختلال لزوما “قابل درمان” نیست. بهبودی از پرخوری عصبی اغلب یک فرآیند طولانی مدت است که نیاز به حمایت و درمان مداوم دارد.
علاوه بر این، بهبودی میتواند برای همه متفاوت به نظر برسد و مهم است که بدانیم حتی افرادی که سالها در دوره بهبودی بودهاند، ممکن است همچنان با چالشها و شکستهایی مواجه شوند.
به طور کلی، مهم است که تشخیص دهیم پرخوری عصبی یک اختلال جدی سلامت روان است که میتواند عواقب سلامت جسمی و روانی قابل توجهی داشته باشد. با درک و پرداختن به باورهای غلط رایج در مورد این اختلال، میتوانیم در جهت ارائه حمایت و درمان مؤثرتر برای افراد مبتلا به پرخوری عصبی تلاش کنیم.
پرخوری عصبی یک اختلال جدی در خوردن است که میتواند تأثیر قابل توجهی بر سلامت جسمی و روانی افراد داشته باشد. پرخوری عصبی در صورت درمان نشدن رها شود، میتواند تعدادی از عوارض طولانی مدت جدی داشته باشد، از جمله:
• مشکلات قلبی: پرخوری عصبی میتواند منجر به عدم تعادل الکترولیت شود که میتواند بر قلب فشار وارد کند. این میتواند منجر به مشکلات قلبی، مانند ضربان قلب نامنظم یا نارسایی قلبی شود.
• مشکلات کلیوی: پرخوری عصبی همچنین میتواند منجر به مشکلات کلیوی شود. این به این دلیل است که بدن هنگام استفراغ الکترولیتهای خود را از دست میدهد و این الکترولیتها برای عملکرد کلیه مهم هستند.
• مشکلات معده: پرخوری عصبی همچنین میتواند منجر به مشکلات معده شود. این به این دلیل است که پوشش معده ممکن است در اثر استفراغ مکرر تحریک شود.
• از دست دادن استخوان: پرخوری عصبی نیز میتواند منجر به تحلیل استخوان شود. این به این دلیل است که بدن هنگام استفراغ کلسیم خود را از دست میدهد و کلسیم برای سلامت استخوانها مهم است.
• مشکلات دندانی: پرخوری عصبی نیز میتواند منجر به مشکلات دندانی شود. این به این دلیل است که اسید معده در هنگام استفراغ میتواند مینای دندان را فرسایش دهد.
• عدم تعادل الکترولیت: پرخوری عصبی میتواند منجر به عدم تعادل الکترولیت ها، مانند سطوح پایین پتاسیم و منیزیم شود. این عدم تعادل میتواند باعث تعدادی از مشکلات سلامتی از جمله ضعف عضلانی، خستگی و مشکلات قلبی شود.
• افسردگی: پرخوری عصبی اغلب با افسردگی همراه است. این به این دلیل است که پرخوری عصبی میتواند راهی برای مقابله با احساسات دشوار باشد.
• اضطراب: پرخوری عصبی نیز اغلب با اضطراب همراه است. این به این دلیل است که پرخوری عصبی میتواند راهی برای کنترل وزن یا شکل فرد باشد.
• خودآزاری: پرخوری عصبی نیز با خودآزاری همراه است. این به این دلیل است که افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است در مورد اختلال خود احساس شرم یا گناه کنند و ممکن است به عنوان راهی برای تنبیه خود به خودآزاری روی آورند.
• خودکشی: پرخوری عصبی نیز با خودکشی مرتبط است. این به این دلیل است که افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است نسبت به اختلال خود احساس ناامیدی کنند و ممکن است خودکشی را تنها راه فرار بدانند.
اگر شما یا کسی که میشناسید با پرخوری عصبی دست و پنجه نرم میکند، باید به دنبال کمک حرفهای باشید. با درمان مناسب، افراد مبتلا به پرخوری عصبی میتوانند بهبود یابند و زندگی سالم و رضایت بخشی داشته باشند.
پرخوری عصبی یک اختلال خوردن است که با دورههای مکرر پرخوری و به دنبال آن رفتارهای جبرانی نامناسب برای جلوگیری از افزایش وزن مشخص میشود. این رفتارهای جبرانی ممکن است شامل استفراغ عمدی، استفاده نادرست از ملینها یا دیورتیک ها، روزه گرفتن یا ورزش زیاد باشد.
علائم پرخوری عصبی میتواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما برخی از رایجترین علائم عبارتند از:
• دورههای مکرر پرخوری
• رفتارهای جبرانی نامناسب برای جلوگیری از افزایش وزن
• اشتغال ذهنی به وزن و شکل
• عدم تعادل الکترولیت
• کم آبی بدن
• آسیب به دندانها
• مشکلات رودهای
علت دقیق پرخوری عصبی ناشناخته است، اما تصور میشود که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و روانی باشد.
تشخیص پرخوری عصبی توسط یک متخصص سلامت روان مانند روانپزشک یا روانشناس انجام میشود. تشخیص براساس معیارهایی است که در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-۵) منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا ارائه شده است.
گزینههای درمانی مختلفی برای پرخوری عصبی وجود دارد و بهترین رویکرد بسته به نیازهای خاص فرد متفاوت خواهد بود. برخی از رایجترین گزینههای درمانی عبارتند از:
• روان درمانی
• دارو
• مشاوره تغذیه
• گروههای پشتیبانی
اگر پرخوری عصبی در صورت درمان نشدن رها شود، میتواند تعدادی از عوارض طولانی مدت جدی داشته باشد، از جمله:
• مشکلات قلبی
• مشکلات کلیوی
• مشکلات معده
• از دست دادن استخوان
• مشکلات دندانی
• عدم تعادل الکترولیت
• افسردگی
• اضطراب
• خودآزاری
• خودکشی کردن
پرخوری عصبی یک اختلال جدی خوردن است که در صورت درمان نشدن میتواند باعث مشکلات جسمی و روانی قابل توجهی شود. در حالی که علل دقیق پرخوری عصبی به طور کامل شناخته نشده است، اعتقاد بر این است که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و روانی در این امر نقش دارند. درمان پرخوری عصبی معمولاً شامل ترکیبی از روان درمانی، دارو درمانی و مشاوره تغذیه است و حمایت خانواده و دوستان نیز در روند بهبودی مهم است. با درمان و حمایت مناسب، افراد مبتلا به پرخوری عصبی میتوانند یاد بگیرند که علائم خود را مدیریت کنند و به بهبودی طولانی مدت برسند.
منبع:اینفو